Maarconi Mathaai

              Written and directed by Sanil Kalathil, Maarconi Mathaai is his second film. In this film he directs Vijay Sethupathi in his first Malayalam outing, and that in itself would raise the expectations on this film. But Marconi Mathai is far from a Vijay Sethupathi film. It's the story of the titular character Mathaai (Jayaram).

The island of Anjangadi is untouched even by the FM radio stations till Maarconi Mathaai (Jayaram) pulls an antenna with much effort. You see, Mathaai knows only to give love, and yet is a lone wolf - a chronic bachelor. And when a seemingly solitary Anna comes in as a cook-cum-cleaner at the bank where Mathaai works as a security guard, Mathaai's friends act as wingmen to instigate the lone-wolf into a matrimony.

Here's a trope that we've seen in umpteen Malayalam cinemas in the 90s where Jayaram plays the chronic bachelor just waiting to be married off (Mazhavil kavadi, Kottaram veetil apputten, Dilliwala Rajakumaran, Malayali mamanu vanakkam, etc. to name a few). Maarconi Mathaai follows the same trope, only Jayaram is now two decades older and yet still very much the chronic bachelor. He has his band of wingmen, Tiny Tom, Joy Mathew, etc. Jayaram has amazing chemistry with his fellow actors. The film takes an extra effort to cash on his genial and amiable nature. His sequences with Alencier reminds us of the adorable Roy and his Appachan from Veendum Chila Veettukaryangal. And his scenes with Sethulekshmi amma remind one of how adorable he was with Sheela in Manasinakkare. But all those were a decade in the past. And to draw from those well made movies from the past feels like a disservice to them. 

Athmeeya Rajan, from the movie Joseph, suffers from a poorly written character. All she's meant to do is giggle and cry on cue, which quite honestly she does well. But without a script that allows her to explore her character, the artist's hands are tied. Narein plays the second-fiddle, like always. Talk about being typecast. Vijay Sethupathi is the unfortunate of all. He plays himself. And this version of him is a hopeless romantic who emotionally gets invested in a love story he is told over a radio show. For a movie promotion Vijay Sethupathi, as himself, acts Cupid and listens to and advises lovers all around.

After all these years we are still miles away from a movie that depicts how an actual FM radio station works. Maarconi Mathaai, ironically inspite of being named after the man who invented radio, is a fantasy ride that bears no justice to how an FM radio station works. It just uses an FM station for decoration and doesn't care for technical accuracy one bit.

The only redemption one gets from the entire movie is a glossy, picture - perfect cinematography by Sajan Kalathil. His colourful and interesting camera work keeps with the theme of a romantic musical. The songs are all catchy and peppy. The film cashes in on Jayaram's down-to-earth 'Achayan' vibe. Vijay Sethupathi also gets to shake a leg with Jayaram in an 'Achayan' scenario. If that interests you, then you might need a heavy dose of patience to wait till the end.

If you are looking for a realistic storytelling, you've come to the wrong place. This is a modern day sermon for love glossed over with fresh paint to look like a fairy tale. Minus a few sexual innuendos that over the years we've come to pardon Jayaram for, Maarconi Mathaai is a no-brainer, feel-good, family entertainer.




'മാര്‍ക്കോണി മത്തായി'യെകുറിച്ച് എന്നാ പറയാനാ... 

'പിസ'യും 'ഓറഞ്ച് മിഠായി'യും 'വിക്രം വേദ'യും '96'ഉം 'സൂപ്പര്‍ ഡീലക്സു'മൊക്കെ കണ്ട് മക്കള്‍ സെൽവനെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തുവെച്ച കട്ട ആരാധകര്‍ക്ക് ഒരു പക്ഷേ 'മാര്‍ക്കോണി മത്തായി' ദഹിക്കാൻ പ്രയാസമായിരിക്കും. അതിനുള്ള കാരണം ചുവടെ പറയാം...'ചരിത്രത്തിനു തുടക്കം; മക്കള്‍ സെൽവൻ വിജയ് സേതുപതി ആദ്യമായി മലയാളത്തിൽ' എന്നൊക്കെ യമണ്ടൻ പരസ്യ വാചകവുമായി ജയറാം-വിജയ് സേതുപതി കോമ്പിനേഷനിൽ തിയറ്ററുകളിലെത്തിയ 'മാര്‍ക്കോണി മത്തായി' കണ്ടിറിങ്ങിയപ്പോള്‍ കരയണോ ചിരിക്കണോ അതോ അലറണമോ എന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. കാരണം വേറൊന്നുമല്ല, ഒരു വികാരവുമില്ലാത്തൊരു ചിത്രം. കടവിൽ നിന്ന് വഞ്ചിയുടെ കെട്ടഴിച്ചിട്ട് എല്ലാവരും കൂടി അതിൽ കയറി ഇരുന്നിട്ട് മറുകരയെത്താനാകാതെ മുങ്ങിപ്പോയ വഞ്ചിപോലെ ഒരു സിനിമ. അതിൽ കൂടുതൽ എന്ത് പറയാനാണ് ! 

നാടകം പോലെ ഒരു സിനിമ
ഗോവയിൽ കത്ത് വഴിപാട് നടക്കുന്ന ഒരു പള്ളിയിൽ നിന്നാണ് സിനിമയുടെ തുടക്കം. അവിടുത്തെ പുണ്യാളൻ വഞ്ചിയിൽ മത്തായി എന്നയാളെ കാണാനില്ലെന്ന് എഴുതിയിടാനായെത്തുകയാണ് സിനിമയിലെ നായികയായ അന്ന. ആ സീനിൽ നിന്ന് കഥ നേരെ നാട്ടിലേക്കെത്തുകയാണ്. നാട്ടിൽ വല്ലങ്കരി എന്ന സ്ഥലത്താണ് കഥ നടക്കുന്നത്. അവിടെയുള്ള അഞ്ചങ്ങാടി സര്‍വ്വീസ് സഹകരണ ബാങ്കിനേയും അവിടെയുള്ള ജീവനക്കാരേയും ചുറ്റിപറ്റിയാണ് തുടര്‍ന്നുള്ള കഥ. ആ ബാങ്കിലെ സെക്യൂരിറ്റിയായ മത്തായിയും അദ്ദേഹം സ്നേഹിക്കുന്ന അന്നയും മത്തായിയുടെ സന്തതസഹചാരികളായ ലൂക്ക മാപ്പിളയും മരണം വിജയനും കൂട്ടാളികളുമൊക്കെയായി ആകപ്പാടെ ഒരു ജഗപൊഗയാണ് ചിത്രം. 

മത്തായിക്ക് പക്ഷേ അന്നയേക്കാളും സ്നേഹം റേഡിയോയോട് ആണ്. അതിനാലാണ് മാര്‍ക്കോണി എന്ന പേര് ലഭിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ റേഡിയോയെ പ്രണയിക്കുന്ന മത്തായി അവിചാരിതമായി റേഡിയോയിൽ വിജയ് സേതുപതിയുടെ ഒരു പരിപാടി കേള്‍ക്കുകയാണ്. തന്‍റെ ഒരു തമിഴ് ചിത്രത്തിന്‍റെ പ്രചാരണാര്‍ഥം കേരളത്തിൽ എത്തിയതാണ് വിജയ് സേതുപതി. നടനായി തന്നെയാണ് അദ്ദേഹം ചിത്രത്തിൽ. റെഡ് എഫ്.എമ്മിലൂടെയാണ് വിജയ് സേതുപതിയുടെ പരിപാടി. ബാങ്കിൽ നടന്ന ഒരു പ്രശ്നത്തിന്‍റെ പേരിൽ നാടുവിടുന്ന മത്തായിയെ തേടി നായിക അന്നയും വിജയ് സേതുപതിയുമൊക്കെ എത്തുന്നതിലൂടെയാണ് പിന്നീട് കഥ നീങ്ങുന്നത്. 

നാടുനീങ്ങിയ കഥ
പലവട്ടം പറഞ്ഞുപറഞ്ഞ് നാടുനീങ്ങിയ കഥയാണ് സിനിമയുടേത്. റിയലിസ്റ്റിക് സിനിമകളിറങ്ങുന്ന ഈ കാലത്ത് ആകെ മൊത്തം സെറ്റിട്ട് ഒരുമാതിരി ഡ്രാമാറ്റിക് രീതിയിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നൊരു ചിത്രം. റേഡിയോയും ലൗലെറ്റർ കൊടുക്കലുമൊക്കെയാണ് ചിത്രത്തിൽ. അതൊക്കെ പോട്ടെ, അത് ചിത്രത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് തന്നെ കഥയിൽ ചുമ്മാ തിരുകി കയറ്റിയ രീതിയിലാണ്. ചിത്രത്തിൽ സഹകരണബാങ്കൊക്കെ സെറ്റിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടാൽ ഏതോ ആര്‍ട്ട് ഗ്യാലറിയാണെന്നൊക്കെ തോന്നിപ്പോകും. ജയറാമിന്‍റെ അടുത്തിടെയിറങ്ങിയ ചിത്രങ്ങളുടെ ഗുണനിലവാരം കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു ചിത്രത്തിന്‍റെ ആദ്യത്തെ ഷോ കാണാൻ ലുലു പിവിആറിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് ആകെമൊത്തം ആറുപേര്‍ മാത്രമായിരുന്നു. 

ആത്മീയയും അജു വര്‍ഗ്ഗീസും ജോയ് മാത്യുവും സുധീര്‍ കരമനയുമൊക്കെ ജയറാം കഴിഞ്ഞാൽ പ്രധാന്യമുള്ള കഥാപാത്രങ്ങളായി ചിത്രത്തിലുണ്ട്. പക്ഷേ ഇവർക്കൊന്നും കാര്യമായൊന്നും ചെയ്യാനില്ല. ചുമ്മാ കൈയ്യും വീശി അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പോകുന്നപോലുള്ള തീരെ അഭിനയസാധ്യതയില്ലാത്ത കഥാപാത്രങ്ങളാണ് ഇവരുടേത്. ശശി കലിംഗ, അലൻസിയര്‍, മുകുന്ദൻ, സേതുലക്ഷ്മി, മല്ലിക, ഇടവേള ബാബു, ഷംന കാസിം, സിദ്ധാർഥ് ശിവ, മാമുക്കോയ, കലാഭവൻ പ്രജോദ്, പ്രേം പ്രകാശ്, നരെയ്ൻ, അനാര്‍ക്കലി മരക്കാര്‍, സുര്‍ജിത്ത്, മാമ്മുക്കോയ, കോട്ടയം പ്രദീപ് തുടങ്ങി നിരവധി താരങ്ങള്‍ ചിത്രത്തിൽ എന്തിനോവേണ്ടി അവിടേയും ഇവിടേയുമൊക്കെ വന്നുപോകുന്നുമുണ്ട്. 

കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ വ്യക്തമായ ഒരു ഇടം നൽകാൻ സംവിധായകൻ പരാജയപ്പെട്ടുപോയത് കാണാം. സംവിധായകന്‍റെ തന്നെ സഹോദരനായ സാജൻ കളത്തിലിന്‍റെ ഛായാഗ്രഹണം മോശം പറയരുതല്ലോ കളര്‍ഫുള്ളാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ചിത്രത്തിൽ ഗോവയുടെ മനോഹാരിതയൊക്കെ നന്നായി അദ്ദേഹം പകർത്തിയിട്ടുണ്ട്. 

കരൺ ജോഹർ ചിത്രങ്ങളുടെ ഹാങ്ങോവറോ ! 

'ആമ്മേൻ', 'ചാര്‍ളി', 'വിജയ് സൂപ്പറും പൗര്‍ണ്ണമിയും' തുടങ്ങിയ ചിത്രങ്ങളുടെ ഒരു ഫാന്‍റസി മൂഡൊക്കെ കൊണ്ടുവരാനുള്ള ശ്രമം നടത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും തികച്ചും നാടകീയമായ രീതിയിലുള്ള കഥയും തിരക്കഥയും ഒട്ടും എൻഗേജ്ഡ് അല്ലാത്ത അവതരണരീതിയും സിനിമയ്ക്ക് വിനയായിട്ടുണ്ട്. വിജയ് സേതുപതിയൊക്കെ ഈ ചിത്രത്തിനായി എങ്ങനെ ഡേറ്റു കൊടുത്തു എന്നാണ് ചിത്രം കണ്ടപ്പോള്‍ തോന്നിയത്. സിനിമയുടെ ആദ്യ പകുതി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ റെഡ്ഡ് എഫ്എമ്മിന്‍റെ പരസ്യമായാണ് വ്യക്തിപരമായി തോന്നിയത്. ചിത്രത്തിനായി എം.ജയചന്ദ്രൻ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന ഗാനങ്ങളൊക്കെ മികച്ചതായിട്ടുണ്ട്. 

2002-ൽ ഉത്തര എന്ന ചിത്രമൊരുക്കിയ സംവിധായകൻ സനിൽ കളത്തിൽ 17 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷമൊരുക്കിയ സിനിമയാണിത്. ഇത്രയും നാള്‍ സംവിധായകൻ പരസ്യചിത്രീകരണമേഖലയിലായിരുന്നുവെന്നാണ് അഭിമുഖങ്ങളിലൊക്കെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞിരുന്നത്. ശരിക്കും ഒരു പരസ്യചിത്രീകരണം നിലവാരത്തിൽ തന്നെയാണ് സിനിമയും. നായകനേയും നായികയേയുമൊക്കെ കാണിക്കുമ്പോള്‍ വെറുതെ അവിടേയും ഇവിടേയുമൊക്കെ പച്ചയും ചുവപ്പും മഞ്ഞയും ഉടുപ്പിട്ട പെൺകൊച്ചുങ്ങളൊക്കെ ഓടിവരും. പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്ന് ഡാൻസ് കളിക്കാനേയ്...ഇതുകണ്ടാൽ കരൺ ജോഹർ ചിത്രങ്ങളുടെ ഹാങ്ങോവറാണെന്ന് തോന്നും. പണ്ടത്തെ ചങ്കരനെ കുറച്ച് പൊടിപ്പും തൊങ്ങലുമൊക്കെ പിടിപ്പിച്ച് തട്ടികൂട്ടിയൊരു കഥ. മലയാള സിനിമാലോകത്ത് സംഭവിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളൊക്കെ കാണാഞ്ഞിട്ടാണോ അതോ കണ്ടിട്ടും കണ്ണടച്ചാണോ ഇവരൊക്കെ സിനിമയെടുക്കുന്നതെന്ന് തോന്നും. 'ലൈഫല്ലേ മാപ്പിളേ ജീവിതം' എന്നൊരു അതിഭീകരമായ ഡയലോഗുമുണ്ട് സിനിമയിൽ...അത് പുട്ടിനുപീരപോലെ ഇടയ്ക്കിടക്ക് ചേർത്തിട്ടുണ്ട്. 

സത്യം സിനിമാസിൻ്റെ ബാനറിൽ എ ജി പ്രേമചന്ദ്രനാണ് ചിത്രത്തിന്‍റെ നിര്‍മ്മാണം. സനില്‍ കളത്തില്‍, റെജീഷ് മിഥില എന്നിവര്‍ ചേര്‍ന്നാണ് ചിത്രത്തിൻ്റെ തിരക്കഥയും സംഭാഷണവും. കണ്മണി രാജയാണ് ചിത്രത്തിൻ്റെ തമിഴ് ഡയലോഗുകള്‍ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്. ഇവരുടെയൊക്കെ ഇത്രയും നാളത്തെ പരിശ്രമമാണ്, അധ്വാനമാണ്. ഒക്കെ ശരിയാണ്. പക്ഷേ ഒരു പ്രാവശ്യം പോലും ഇരുപ്പുറപ്പിച്ച് കാണാൻ പറ്റാത്ത ഒരു സിനിമ. വേറൊന്നുമല്ല കണ്ട് തീര്‍ക്കാൻ പറ്റാത്തോണ്ടാ...(അഭിപ്രായം വ്യക്തിപരം). 

വാൽകഷ്ണം 
ചിത്രത്തിൽ ഒരു പാട്ടുണ്ട്. 'എന്നാ...പറയാനാ...ഇനി എന്നാ പറയാനാ...'ചിത്രം കണ്ടിറങ്ങിയപ്പോള്‍ തോന്നിയതും അത് തന്നെയായിരുന്നു രണ്ട് രണ്ടരമണിക്കൂര്‍ ചുമ്മാ പോയി...ഇനി എന്നാ പറയാനാ...