Ayyappanum Koshiyum

Story: Koshy, a retired havildar gets into trouble with the law under SI Ayyappan Nair's jurisdiction in Attappadi five days before Christmas. Before going to jail, Koshy tells Ayyappan Nair that he will get back at him the moment he gets bail. Will this be the beginning of a battle between the duo?


Review: At a crucial moment in the movie, Ayyappan Nair, SI of Attappadi police station tells the circle inspector, ‘Pidippum swadeenavumullavarodulla pedi nammalepollulavarude pidippu kedanu’. Is it necessary for a cop to think twice and consider the names in the culprit’s phone contacts to take action against someone who breaks the law? This is what Sachy asks through his latest movie, starring Biju Menon as Ayyappan Nair and Prithviraj as Koshy Kurian.

Koshy is a retired havildar who is enroute to Ooty from his native Kattappana with bottles of liquor via Attappadi, which is a non-liquor zone. Ayyappan Nair's subordinates arrest him and the chaos begins.

The arrest bruises the ego of Koshy, who is the son of Kurian John (Ranjith), a typical toxic masculine Achayan from the high range. After having promised his wife and daughters that he would return home for Christmas, Koshy is now being jailed without bail for nearly two weeks. The moment he gets bail, Koshy begins working towards revenge. How things take a turn when his deeds question the clear service records of Ayyappan Nair, who was supposed to bag the police medal from the chief minister, make the gist of the film. This is basically a major ego clash between Ayyappan and Koshy, which is fuelled by Kannamma (Gowri Nanda), Ayyappan Nair's wife, and Kurian. If Ayyappan fight is for existence, the Kurian father-son do it out of a pride and arrogance. And the director manages to hold the audience in that compelling mood from start to finish.

Sachy, the writer and director of the three-hour-long movie, smartly scripts a story that explains the struggles of an honest police officer who values humanity above everything and how he transforms a rich, spoiled brat and brings him to down to reality. Though we have films such as Driving Licence and Vikram Vedha, it is good to see a commercial movie portray contemporary, socio-political situations, be it Maoism or struggles of the subaltern. The film is not only the war between Ayyappan and Koshy and their machismo but between classes, colours and attitudes in society.

The women in the film have the chance to voice their opinions and views amidst the toxic masculinity and machoism. They speak for themselves and the people around with their life experiences. However, a scene in which Koshy slaps his wife, indirectly implies that it's always a man's world. But we also get the feeling that the writer has consciously created situations for women characters to react to men, perhaps to garner claps in these times that are sensitive to feministic sensibilities.

Jakes Bejoy makes the film natural with his music by blending it very well with Sudeep Elamon's visuals, substantiating Mohandas' refreshing art direction that captures the greenery, and light and shadows of Attapadi. The folk elements in the BGM need a mention. Apart from a carefully written script with interesting characterisation, the casting is a bonus. While Prithviraj and Biju Menon enter the new decade with impressive performances, Ranjith gracefully gives life to Kurian John. Gowri Nanda portrays Kannamma perfectly and is a strong character. Kalanilayam Rameshan, Anil P Nedumangad, Sabumon Abdusamad, Dhanya and Anu Mohan too have made their characters remarkable.

At some point, from a humanistic point of view, one may wonder why the duo are locking horns only to satisfy their egos. Viewers may find it difficult to take sides and predict what they are up to next. While sitting at the edge of the seats, we are reminded of the famous dialogue from Kurosawa movie Rashomon, "In the end, you cannot understand the things men do”.

This is a movie of two men and their egos. If you need an adrenaline rush and enjoy larger than life images venting out animalistic urges, go for this. It is a good watch for this day and age.

മുള്ളിനെ മുള്ള് കൊണ്ടെടുക്കുക അല്ലെങ്കിൽ കടിച്ച പാമ്പിനെ വിളിച്ചുവരുത്തി വിഷമിറക്കിക്കുക.. എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ പോലെ ഒരു ഇടിവെട്ട് ഐറ്റമാണ് സച്ചിയുടെ "അയ്യപ്പനും കോശിയും" . മലയാളസിനിമ ഇന്നോളം നടത്തിയ ആണത്ത പ്രഘോഷണങ്ങളെയും പുരുഷാധിപത്യ പ്രമത്തതകളെയുമെല്ലാം അയ്യപ്പൻ , കോശി കുര്യൻ എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു കൂറ്റൻ മെയിൽ ഷോവനിസ്റ്റ് കഥാപാത്രങ്ങളെ വച്ചു തന്നെ പൊളിച്ച് ദൂരെക്കളയുന്നു ..

അയ്യപ്പൻ നായരെയും കോശി കുര്യനേയും പോലെ ജെസിബിയും സിനിമയിൽ ഒരു പ്രധാന കഥാപാത്രമാണ് . കേവലം യാദൃശ്ചികമാവില്ല അത് . അത് പോലെ പടത്തിന്റെ നിർമ്മാതാക്കളിൽ ഒരാൾ രഞ്ജിത്ത് ആണെന്നത് യാദൃശ്ചികമാവില്ല . ഉടനീളം വില്ലൻ ആയ കോശിയെ ഇത്രയും വഷളാക്കും വിധം, അയാളുടെ ഈഗോയിൽ പെട്രോൾ കോരി ഒഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന , പടത്തിലെ ഏറ്റവും വൃത്തികെട്ട എം സി പി കുര്യനായി അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്നതും രഞ്ജിത്ത് ആണെന്നത് യാദൃശ്ചികമാവില്ല . തള്ളലിലൂടെ ഇത്തരം സൂപ്പർ മെയിൽ ക്യാരക്ടറുകളെ മാനം മുട്ടിച്ചതിന് ഇത്ര പ്രായശ്ചിത്തമെങ്കിലും ചെയ്യേണ്ടേ ..

"എന്റെ രക്തത്തിനു കുറച്ച് കൊഴുപ്പ് കൂടുതലുണ്ട് , കാരണം ഞാൻ പ്ലാന്റർ കുര്യന്റെ മകനാണ് " എന്ന സാമ്പ്രദായിക മാസ് ഡയലോഗിനല്ല മറിച്ച് , "നിങ്ങള് അപ്പനും മകനുമൊക്കെ എന്നാ നേരം വെളുക്കുക" എന്ന ജോണി ആന്റണിയുടെ കൗണ്ടറിനാണ് തിയേറ്ററിൽ കൂടുതൽ പ്രതികരണം എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ് . (കാണികൾക്ക് നേരം വെളുത്തു ) ഇതേ കോശിയിൽ തന്നെ നൈസായി വരുന്ന പരിവർത്തനങ്ങളും അപ്പനിട്ടു അയാൾ കൊടുക്കുന്ന ആണികളും ശ്രദ്ധേയം .

കാണികളെയും സിനിമയെയും നേരം വെളുപ്പിക്കാൻ പൃഥ്വിരാജ് എന്ന താരമൂല്യമുള്ള നടൻ സ്വയം കേറിക്കിടന്നു ആണിയടിച്ച്‌ തളച്ച മരക്കുരിശും , തലയിൽ എടുത്തണിഞ്ഞ മുൾക്കിരീടവുമാണ് കോശി കുര്യൻ എന്ന ക്യാരക്ടറും അയ്യപ്പനും കോശിയും എന്ന ഈ സിനിമയും എന്ന് ചിന്തിച്ചാൽ പോലും തെറ്റില്ല . പടത്തിൽ ഉടനീളം ഗ്രേ ഷെയ്ഡും ന്യായീകരിക്കാനാവാത്ത വിധം വില്ലനിസങ്ങളും ഉള്ള അസ്സൽ നെഗറ്റിവ് ക്യാരക്ടർ ആണ് കോശി കുര്യൻ . അപ്പുറത്ത് നിൽക്കുന്നതാകട്ടെ സംവിധായകൻ മനസറിഞ്ഞ് പിരമിഡ് പോലെ കെട്ടിപ്പണിഞ്ഞുണ്ടാക്കി ചോരയും നീരും ആത്മാവും കൊടുത്ത അയ്യപ്പൻ നായർ എന്ന മഹാമേരു . ഗ്രൗണ്ട് സപ്പോർട്ട് ഉടനീളം കിട്ടുന്ന പോസിറ്റിവ് എലമെൻറ്സ് മാത്രേ അയ്യപ്പൻ നായരുടെ പാത്രസൃഷ്ടിയിൽ ഉള്ളൂ. ആരായാലും കോശിയെ എടുത്ത് ഉടലിൽ അണിയാൻ ഒന്ന് മടിച്ചുപോവും .

ഇവിടെയാവട്ടെ അയ്യപ്പൻ നായർ മാത്രമല്ല കോശിക്ക് മേൽ കയറി ഗോളടിക്കുന്നത് . ചെറു കഥാപാത്രങ്ങളെ വരെ പലഘട്ടങ്ങളിൽ അയാൾക്ക് മേലെ കയറി മേയാൻ വിടുന്നുണ്ട് സ്ക്രിപ്റ്റ് . എന്നിട്ടും മൂന്നുമണിക്കൂർ അയ്യപ്പൻ നായരുടെ മാസിനൊപ്പം, ഈഗോയ്ക്കപ്പുറം മറ്റ് ന്യായീകരണങ്ങളിലാത്ത കോശിക്ക് കട്ടയ്ക്ക് കട്ട പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നത് പൃഥ്വിരാജ് എന്ന നടന്റെ മഹാവിജയമാണ് . ചിലയിടത്തൊക്കെ സ്ക്രിപ്റ്റ് വിട്ടുപോയത് പൂരിപ്പിക്കാൻ പോലും ആ നടനത്തിനാവുന്നുണ്ട് .

അയ്യപ്പനെയും കോശിയെയും പോലെ പടത്തിൽ പൂണ്ട് വിളയാടുന്ന മറ്റൊരു ഹീറോ ജേക്ക് ബിജോയും അയാളുടെ സ്കോറിംഗുമാണ് . പടം കണ്ടിറങ്ങി എത്രകാലം കഴിഞ്ഞാലും നഞ്ചമ്മയുടെ ആ ട്രൈബൽ വായ്ത്താരിയും അതിന്റെ റിഥവും ഒപ്പമുണ്ടാകും . ഗൗരിനന്ദ, ധന്യ , രഞ്ജിത്ത് , അനിൽ നെടുമങ്ങാട്, അനുമോഹൻ , സാബുമോൻ ,പഴനിസ്വാമി, അന്ന രാജൻ എന്നിവരുടെ പേരും വിട്ടു പോകാനാവാത്തതാണ് . അന്നയുടെ ഭാര്യറോൾ വളരെ സ്‌ക്രീൻ സ്‌പെയ്‌സ് കുറഞ്ഞതാണെങ്കിലും ഒരുഘട്ടത്തിൽ അവർ പറയുന്ന സ്ത്രീപക്ഷ ഡയലോഗിന് തിയേറ്ററിൽ തകർപ്പൻ കയ്യടി കിട്ടിയത് അപ്രതീക്ഷിതമായി.

അതിനപ്പുറം ഇതൊരു ഷോക്ക് ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് കൂടിയാണ് . അയ്യപ്പൻ നായർ പറയുന്നുണ്ട് , ഇവനല്ല , ഇവന്റെ ആറ്റിറ്റ്യൂഡിന് ഒരു ചികിത്സ ആവശ്യമുണ്ട് . അനാവശ്യ പ്രിവിലേജുകളുടെ പേരും പറഞ്ഞ് മുന്നുംപിന്നും നോക്കാതെ എന്തിനും ചാടിപ്പുറപ്പെടാൻ ആരുമൊന്ന് മടിക്കും ഈ സിനിമ കണ്ട ശേഷം ., അതിപ്പോ സിനിമാ നായകനായാലും പുറത്തെ പ്രിവിലേജോളികളയാലും!!! സിനിമയുടെ ഉള്ളടക്കം ഗംഭീരമാവുന്നത് അതുകൊണ്ട് തന്നെ ..