Android Kunjappan Version 5.25

 A buffalo on a rampage, teenaged human beings and a robot in addition, of course, to adult humans – these have been the protagonists of Malayalam films in 2019 so far. Not that serious Indian cinephiles are unaware of this, but if anyone does ask, here is proof that this is a time of experimentation for one of India’s most respected film industries.

Writer-director Ratheesh Balakrishnan Poduval’s contribution to what has been a magnificent year for Malayalam cinema so far is Android Kunjappan Version 5.25, a darling film about a mechanical engineer struggling to take care of his grouchy ageing father while also building a career for himself.Subrahmanian, played by Soubin Shahir, dearly loves his exasperating Dad. Over the years he has quit several big-city jobs, at each instance to return to his village in Kerala because good care-givers are hard to come by and even the halfway decent ones find this rigid old man intolerable. Bhaskaran Poduval (Suraj Venjaramoodu) remains ungrateful and unmoved by his son’s evident affection. He has always wanted Subrahmanian to find a job in the vicinity of their home so that he can be available at all times. Do it not out of a sense of duty, he keeps insisting though, do it out of love.

Now in his mid-30s, desperate for a job and a life of his own, Subrahmanian ropes in a robot to be Bhaskaran’s companion and domestic help while he is away.

Android Kunjappan Version 5.25 raises a question that is increasingly occupying filmmakers worldwide. Can even the smartest machines experience love and fulfill the human need for it? American director Spike Jonze’s moving Oscar-nominated 2013 film Her had a lonely man (Joaquin Phoenix) falling for a virtual assistant (Scarlett Johansson’s voice). The equally moving British film Ex Machina starred Alicia Vikander as a humanoid robot being tested to see if she can match human intelligence. The far less tech-driven yet just as visually impressive Android Kunjappan explores the relationship that develops between a crotchety elderly human and a robot who never feels insulted.

Film budgets in India are a microscopic fraction of what the West can afford. Poduval has told the press that financial constraints prompted the team to actually physically build a robot instead of conjuring one up with VFX. The result is arguably better than any illusion that could have been constructed on a computer screen. The boyish-looking machine along with Kerala’s lush greenery and Bhaskaran's decaying house as shot by cinematographer Sanu John Varughese make for an interesting and unique visual combination in this endearing, thoughtful story.

The people of Bhaskaran’s village nickname the robot Kunjappan. He is a loveable little fellow, but Poduval does not let the narrative get cutesy around him. The film is packed with snapshots of life in rural Kerala, its colourful characters ranging from the merely curious to the painfully intrusive, from gossips to unimaginably supportive folk. Android Kunjappan is unrelentingly funny, yet it is at all times profoundly philosophical.

Soubin Shahir is pitch perfect here as a son torn between a parent he loves and his desire for an existence beyond his village. At 43, Suraj Venjaramoodu is not the natural choice to play a 70/80-year-old. Since older men are not denied opportunities in the way women are, this is a point not related to principle as much as to the artistic challenges involved. As it happens, Venjaramoodu’s makeup and his impression of a fiery but frail old man are astonishingly good. The actor does not allow this to become the overriding aspect of his turn as Bhaskaran though – truth be told, his gait and posture are so consistent throughout, that early in the film I forgot the character is about double the age of the actor. All that is visible on screen is his sensitive performance.

Bhaskaran’s considerate nephew Prasannan is played by the gifted character artiste Saiju Kurup. It is a well-written part, and as always Kurup does full justice to it.

The other key individual in Android Kunjappan is Hitomi, Subrahmanian’s colleague of Japanese-Malayali descent played by debutant Kendy Zirdo. Hitomi is unusual for Malayalam cinema – a foreigner who is not exoticised or given sketchy characterisation. Beautiful though Sudani from Nigeria was, Samuel/Sudu in that film always remained an outsider being observed by the storyteller, always “the other”, whereas it is clear that once he dispenses with Hitomi’s explanation for her knowledge of Malayalam, Poduval gets down to viewing her as a person rather than a Japanese-Malayali person.

That said, unless you have never met an Indian from east of the Orissa-Bengal belt, you have to just hear Hitomi speak a few words of English to know that Zirdo is not Japanese. Sure enough a Google search reveals that she is from Arunachal Pradesh. Perfectionism would have called for coaching the young actor to sound Japanese. That should be the next step in Mollywood’s evolution. In the present context though, it is a pleasure to see Malayalam cinema looking beyond Malayalis and beyond even Indians for its stories, and writing a foreigner as a credible character with empathy. Zirdo is a sprightly ball of energy, she makes Hitomi charming and her Malayalam is a joy to hear.

The smaller satellite roles in Android Kunjappan are played by artistes who look and sound so real, it is as if they have been recruited from the local populace.

Android Kunjappan’s all-round adorability overshadows its flaws and moments of hesitation. The strand involving Saudamini, played by Parvathi T, for one, does not quite come together. (Some readers may consider the next two sentences spoilers) In a scene where we discover that Subrahmanian has been secretly observing his father in the house through a camera, the tone of the narrative suggests that Poduval has not considered issues of privacy in the context of the elderly. And in the end, when Subrahmanian tailors his plans once again around his father, thus allowing Bhaskaran to get away with not budging from the status quo, it does seem like the script opted for a path it deemed comparatively safe in a society that tends to romanticise parenthood and demand that we deify parents irrespective of their failings. (Spoiler alert ends)

I suppose what makes Android Kunjappan special anyway is that it takes courage to even acknowledge on the Indian screen that a parent could be selfish and not a saint. What gives it nuance is the way it makes the hero’s love for his difficult father believable, and how it works to endear Bhaskaran to the audience even as we accept that he is a jerk.

This is what makes Android Kunjappan a pathbreaking film steeped in commentary about age, caste, class, religious bigotry, social and familial pressures. When Bhaskaran and Kunjappan discuss the former’s attraction for a woman in the neighbourhood, Kunjappan points out that in Japan if you love a person you openly tell them so. “That is not how it is here (in India/Kerala),” Bhaskaran replies. “Here you either rape her or pour petrol on her and set her on fire.” The scene is not designed as a joke — thankfully, Pudoval is no Omar Lulu— so its matter-of-factness makes his observation a tighter slap on the face of Indian/Malayali society than any character delivering a speech on the subject of consent.

The use of technology in this film is impressive precisely because it does not overtly seek to impress with its futurism. Kunjappan is cute and looks slick, but it is clear that the story and its humanity are of paramount importance to Poduval. It is no wonder then that despite its overall light-heartedness, Android Kunjappan Version 5.25 paints a poignant portrait of loneliness and potential human-machine equations enriched by the writer’s deep comprehension of the incomprehensibility of human love.

Star Cast: సౌబిన్ సాహిర్, సూరజ్ వెంజరాముడు, కెండీ జైర్డో, సూరజ్ థైలక్కడు, మాల పార్వతి Director: రాతీష్ బాలకృష్ణన్ పొడువల్ లాక్‌డౌన్ కాలంలో అన్ని సినిమా పరిశ్రమలు స్తంభించిపోతే.. కేవలం మలయాళ చిత్ర పరిశ్రమలో భారీగా సందడి కనిపించింది. ట్రాన్స్, C U soon లాంటి చిత్రాలు ఓటీటీ ద్వారా రిలీజై ప్రేక్షకులను ఆకట్టుకొన్నాయి. తాజాగా మలయాళంలో మంచి ఆదరణను చూరగొన్న అండ్రాయిడ్ కుంజప్పన్ అనే చిత్రాన్ని అండ్రాయిడ్ కట్టప్పగా అనువదించి ఆహా యాప్ ద్వారా విడుదల చేశారు. ఈ చిత్రం ఎలా ఉందనే విషయాన్ని తెలుసుకోవాలంటే కథ, కథనాలను తెలుసుకోవాల్సిందే...కమ్యుూనిస్టు భావాలు, అగ్ర కులం ఉండే చాంధస భావాలున్న భాస్కరరావు (సూరజ్ వెంజరామూడు) భార్య చనిపోవడంతో వృద్ధాప్యాన్ని ఒంటరిగా కొనసాగిస్తుంటాడు. తనకు తోడుగా సుబ్రమణ్యం (సౌబిన్ షాహిర్) అనే ఇంజినీరింగ్ చదివిన కొడుకు ఉంటాడు. తన కెరీర్ కోసం విదేశాలకు వెళ్లే క్రమంలో తండ్రి కోసం ఆయాను ఏర్పాటు చేసి రష్యాకు వెళ్లిపోతాడు. తండ్రి చాదస్తాన్ని తట్టుకోలేని ఆయాలు పనిమానేసి వెళ్లిపోతారు. ఈ క్రమంలో రష్యా నుంచి తండ్రి కోసం కట్టప్ప అనే రోబోను తీసుకొస్తారు.

రోబో కట్టప్పతో భాస్కరరావు జీవన ప్రయాణం ఎలా సాగింది? భాస్కరరావు చాదస్తాన్ని రోబో భరించిందా? రోబో కట్టప్ప‌తో విడదీయలేని బంధం భాస్కరరావుకు ఎలా ఏర్పడింది? భాస్కరరావు నుంచి రోబో కట్టప్పను కుమారుడు సుబ్రమణ్యం ఎందుకు విడదీయాలని చూశాడు? రోబో‌ను విడిచిపెట్టలేని పరిస్థితి భాస్కరరావుకు ఎలా కలిగింది అనే ప్రశ్నలకు సమాధానమే అండ్రాయిడ్ కట్టప్ప వెర్షన్ 2.25 సినిమా కథ.

సమాజంలో వృద్ధుల జీవితాలకు సంబంధించి చివరి అంకంలో ఎలాంటి బాధలు పడుతారు. భార్య, పిల్లలు దూరమైతే ఒంటరితనం ఎలా బాధిస్తుందనే అంశంపై ఎన్నో ఏళ్లుగా చర్చ జరుగుతూనే ఉంది. ఇలాంటి ఓ భావోద్వేగమైన పాయింట్‌కు మానవ సంబంధాలు, బంధాలను జోడించి దర్శకుడు రాతీష్ బాలకృష్ణన్ అద్భుతంగా తెరకెక్కించారు. మనుషులను ప్రేమించలేని ఓ వ్యక్తి.. ఎలాంటి ఎమోషన్స్‌లోని రోబోను ప్రాణం కంటే మిన్నగా ఎలా చూసుకోగలిగాడు అనేది ఈ సినిమాలో ప్రేక్షకుడిని భావోద్వేగానికి గురిచేస్తుంది. ఈ చిత్ర ప్రథమార్థంలో భాస్కరరావు భావాలు, అలవాట్లు, ప్రవర్తన తీరు చికాకు పెట్టే విధంగా దర్శకుడు రూపొందించారు. అయితే ద్వితీయార్థంలో అలాంటి మనిషిలో కూడా గొప్పగా ప్రేమించే హృదయం ఉంటుంది అనే పాయింట్‌ టచ్ చేయడం కథ మరో లెవెల్‌కు వెళ్తుంది.

ద్వితీయార్థంలో రోబో చుట్టు దర్శకుడు రాతీష్ బాలకృష్ణన్ కథను అల్లుకొన్న తీరు ఆకట్టుకొనేలా ఉంటుంది. ప్రథమార్థంలో నత్త నడకన సాగినట్టు కనిపించిన ఈ చిత్ర కథ.. సెకండాఫ్‌ వరకు వచ్చే సరికి ఎమోషనల్ పరంగా వేగం పెరుగుతుంది. కథలో లీనమయ్యే అంశాలు ఉండటంతో ప్రేక్షకుడిలో ఓ ఫీల్‌గుడ్ ఫ్యాక్టర్ మొదలవుతుంది. ఇక క్లైమాక్స్‌లోని సన్నివేశాలు ప్రేక్షకుడిని హృదయాన్ని తాకేలా తెరకెక్కించడంలో దర్శకుడు సఫలమయ్యాడు. సినిమా ఆరంభంలో కట్టప్పకు పిండాలు పెట్టే సీన్‌, క్లైమాక్స్‌లోని కొన్ని సన్నివేశాలు హృదయాన్ని టచ్ చేస్తాయి. తండ్రి కొడుకుల సంబంధాలు, భాస్కరరావు యవ్వనంలోని ప్రేమ కథ కూడా ఫీల్‌గుడ్‌గా సాగుతుంది.
వృద్దుడు భాస్కరరావు పాత్రలో సూరజ్ వెంజరామూడు ఒదిగిపోయాడు. మాటల్లో చెప్పలేని ఓ భావోద్వేగ నటనను ప్రదర్శించడంలో సఫలమయ్యాడు. పలు వేరియేషన్ల ఉండే పాత్రను తన నటనతో చాలా సులభంగా పండించారనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది. ఇక కుమారుడు పాత్రలో మలయాళ నటుడు సౌబిన్ నటించారు. రోబో టెక్నాలజీలో నిపుణుడైన కంప్యూటర్ సాఫ్ట్‌వేర్ నిపుణుడిగా నటించాడు. తండ్రి కోసం మదనపడే ఓ కొడుకుగా తన నటనతో ఆకట్టుకొన్నాడు. తండ్రి పాత్రతో ముడిపడి ఉన్న కొన్ని సీన్లలో అద్భుతంగా నటించారు.


రోబో పాత్రగా సూరజ్ తెలక్కడు నటించాడు. రోబోను మరిపించే విధంగా ఆ పాత్రలో ఆకట్టుకొన్నాడు. ఈ సినిమాకు ప్రధాన ఆకర్షణ రోబో పాత్రనే. ప్రేక్షకుడిని ఆసాంతం ఆకట్టుకోవడం ఖాయం. రష్యాలో సుబ్రమణ్యం ప్రేయసిగా అరుణాచల్ ప్రదేశ్‌కు చెందిన నటి కెండీ జిర్డో నటించారు. ఈ చిత్రంలో కెండీ జిర్డో చైనా యువతి హిటోమి అనే పాత్రలో కనిపించారు. తండ్రి ఆంధ్రవాసి, తల్లి చైనా దేశస్థులు పుట్టిన యువతి పాత్రలో ఆకట్టుకొన్నారు. కథలో వెసులబాటు కోసం ఆ పాత్రతో తెలుగులో మాట్లాడించడం కూడా యాప్ట్‌గా అనిపిస్తుంది. మిగితా పాత్రలు కూడా ఆకట్టుకొనేలా ఉంటాయి.
సాంకేతిక విభాగాల పనితీరుకు వస్తే.. ఎమోషనల్‌ కథ, సినిమా బ్యాక్‌డ్రాప్‌కు తగినట్టుగా అత్యంత సహజమైన వాతావరణంలో సన్నివేశాలను సానూ వర్గీస్ తన కెమెరాల బంధించారు. ఈ సినిమాకు సినిమాటోగ్రఫి ఓ ప్రధాన ఆకర్షణ. బిజిబల్ అందించిన సంగీతం కొన్ని సన్నివేశాలకు ప్రాణం పోసింది. రష్యాలో చిత్రీకరించిన సన్నివేశాలు ఆకట్టుకొనేలా ఉంటాయి.
అండ్రాయిడ్ కట్టప్ప సినిమా విషయానికి వస్తే.. ఎలాంటి హంగులు, ఆర్బాటాలు కనిపించకుండా.. కేవలం మానవ బంధాలు, సంబంధాలు ప్రతిబింబించే చిత్రమని చెప్పవచ్చు. ప్రేమించడానికి ప్రాణం ఉన్న మనిషి అవసరం లేదు.. హృదయానికి హత్తుకోవడానికి ప్రేమించే మర మనిషి అయినా పర్వాలేదనే ప్రధానమైన పాయింట్‌తో కథ సాగుతుంది. టెక్నాలజీ యుగంలో రోబోలతో జీవితం ఎలా ఉండబోతుందో అనే విషయాన్ని ముందు చూపుతో దర్శకుడు చూపించాడు. తెలుగు నేటివిటి కొరత, పరిచయం లేని నటీనటుల విషయం కొంత ప్రతికూలంగా మారినా కథ వాటిని సరిద్దిద్దిందనే చెప్పవచ్చు. ఇక ఎమోషనల్, కుటుంబ కథా చిత్రాలను ఆదరించే వారికి ఈ చిత్రం తప్పకుండా నచ్చుతుంది.